arada kalmak

2 arada 1 derede araya gelmemeliydik

odamda televizyon bozuk ama wife çekiyor salonda televizyon var wife çekmiyor ne yapıcağımı şaşırdım çıldırıyorum

benim için çok büyük bir sorun olan sıklıkla yaşadığım durum. sol kanatta anne vs baba başlığını görünce aklıma geldi. hep küçükken "anneni mi daha çok seviyorsun yoksa babanı mı?" diye anlamsız bir soru soran amcalar yüzünden oldu diye düşünüyorum.

biraz maddi boyuttan ele alacağım ben bu olayı. eskiden 250 bin liralar vardı. ona bir gofret mi alıcam yoksa cips mi alıcam diye düşünürken güzel bir çıkış bulmuştum. 100 bin liralık minicik cipsler vardı bir ara bi ondan alıyordum, 150 bin liraya da kötü bir gofret vardı :') ondan alıyordum. kaliteyi düşürüp ikisinden de alabileceğimi öğrenmiştim. kalitesi yüksek herhangi bir şeyi seçemeyince iki tarafın da kalitesini düşürüyorum yapacağım işi iki taraflı yapmaya çalışıyorum. :'))

hayatım boyunca farklı kişiliklerle yaşadım. okukda farklı, evde farklı, burda farklı. ve her arkadaş çevremde de farklı bir kişiliğim var. okuldakilerle farklı, komşu olduklarımla farklı. artık sıkıldım, bunaldım. arada kaldım. kim olduğumu bilmiyorum, nerede kendim olarak davrandığımı bilmiyorum. asıl düşüncelerimi bilmiyorum. yoruldum, ben artık kendim olmak istiyorum. yalnız kalmak istiyorum. yalnız bırakın beni.

düşünmeye bile üşendiğim için en kolay, en oluru olan, en beni ugrastrmayacak başımı ağrıtmayacak hangisi ise onu seçerim.

bazı kıyafetlerim için kilo almam bazıları içinse kilo vermem gerekiyor ve bu hep böyle

ne seninle oluyor ne de sensiz, durumunda olmak

arada kalmama sebep olan her seyin yok oluşunu kendim olusturacam.

ileri gitmeye çalışsan, gücün yetmiyor. geri dönmeye çalışsan, ayakların yok. gidemiyorsun, biliyorum...

ayrılmayı düşünen ve birbirini seven iki kişinin arasında kaldım, ortada ne haklı var ne haksız. ortada ben varım edit: barışmışlar

tost olmaya delalet eder.

Bir insan için iyidir veya kötüdür diyemiyorum, arada kalıyorum. Sanırım son dönemlerde en çok zorlandığım ve nasıl bir tepki vermeliyim kısmında kararsız kaldığım konulardan biri bu. Net bir şey diyemediğim için net bir tavır haline de giremiyorum. Ayyy arada kalıyorum işte. Sonra da belki de net bir şey demek gerçekten mümkün değildir deyip kendi kendime bir beyin fırtınası yapmaya başlıyorum. İnsanları şehirlere benzettim son fırtınada. Şu ana dek yaşadığım her şehrin sevmediğim yanlarının, yerlerinin olmasını normal kabul ediyorum.Bu yönleri var diye o şehirden nefret etmiyorum, yaşıyorum. O şehirde anılar biriktiriyorum. Belki iyi yönleri yüzünden belki de başka şehirde yaşamayı bilmediğimden ya da yaşayamayacağımdan buraya henüz karar veremedim. Ama şunda eminim; şehrin iyi yönleri olumsuz yönlerine ağır basıyor ve mis gibi yaşanılıyor işte yaf. Eee şehirlere böyle bakınca insanlar ile aynı.İnsanlar olarak hiç birimiz salt bir sıfattan oluşmuyoruz. Salt iyi, salt kötü değiliz. Duruma göre , kişiye göre, ruh halimize göre değişiyor sıfatlarımız. Şehirlerin sıfatlarının semtine göre, saatine göre, mevsimine göre değişmesi gibi. Bir mahallesi berbat diye şehrin üstüne çizik atmadığıma göre, ciddi bir durum yoksa her olumsuz tavıra takılıp o insanın üstüne bir çizik atmaya gerek yok diyorum. O kişi benim için genel olarak sevdiğim ama birkaç sevmediğim sokakları olan bir şehir oluveriyor. Ben bu şehrin güzel olan sokaklarında anı biriktirebilirim, yaşarım orada diyorum.Vee kendi kendime bir müzakerenin de sonuna gelmiş oluyorum.Sevgili kendim seninle konuşmak ha ri ka. Cağnım kendim muck muck. (bkz: ne güzel delirdik ) (bkz: yalnız iyi delirdik) (bkz: valla iyi delirdik) (bkz: biz bir günde delirmedik)